#નવલકથા- જીવનસંચય ભાગ 3 (golden pen award winner story )

 લાવણ્ય ના ઓપરેશન બાદ આશુતોષ ના બદલાયેલા વર્તન થી પ્રેરણા ચિંતા માં હતી પરંતુ, આશુતોષ  અત્યારે પ્રેરણા સાથે વાત કરવા માંગતો  નહોતો. એનું મન ભૂતકાળ ની યાદો થી બહાર આવવા જ માંગતુ નહોતું.. હવે આગળ વાંચો

  આશુતોષ નુ મન આજે ભૂતકાળમાં સરી ગયું હતું. લાવણ્યા સાથે વિતાવેલી પળો આજે ફરી જીવંત થઈ રહી હતી. તેમની બાળપણની નિર્દોષ મિત્રતા યુવાનીમાં પ્રવેશ્યા બાદ પરિપક્વ બની હતી..બને  પોતના જીવનને ઘડવાની દિશામાં એકબીજાથી દૂર થયા હતા છતાય મૈત્રી તો અકબંધ જ રહી હતી. લાવણ્યા  એ મૂંબઈમાં જ રહીને આર્ટ્સ કોલેજમાં અભ્યાસ શરૂ કરેલો ને પોતે મુંબઈથી દૂર આવેલી મેડિકલ કોલેજમાં ભણવા ચાલ્યો ગયો હતો. જયારે રજાઓમાં ઘરે આવતો ત્યારે બંને  મિત્રો અચૂક મળતા. પોતાની આદત મુજબ લાવણ્યા કલાકો સુધી વાતો કરતી અને આશતોષ એને સાંભળતો રહેતો. લગભગ આખું વેકેશન  બને સાથે જ ગાળતા. વેકશન પૂરું થતાં ફરી આશતોષ ચાલ્યો જતો ને બને ફરી પોતાના રોજિંદા જીવનમાં પરોવાઈ  જતાં.

   આ સમય દરમ્યાન લાવણ્યા ના પરિવારને માથે આભ તૂટી પડ્યું.  લાવણ્યા ના પિતાને એક અકસ્માત નડયો. દુર્ભાગ્યની વાત એ હતી કે તેમને જે હોપિટલમાં દાખલ કરાયા હતા ત્યાં કોઈ નિષ્ણાત સર્જન એ સમયે હાજર નહોતા વળી ઓપરેશન ની  બધી જ સુવિધાઓ પણ નહોતી. તાત્કાલિક ઓપરેશન  ની જરૂર હતી. એમાંને બીજી હોસ્પીટલમાં ખસેડવામાં  આવ્યા એ સમય દરમ્યાન તેમનું  નિધન થઈ ગયું. એ સમયે આશતોષ હોસ્ટેલમાં  હતો. આ સમાચાર મળતા  જ પોતાની સખીને સાંત્વના આપવા તરત દોડી આવ્યો હતો. અંકલના મૃત્યુ નું કારણ જાણી તેને ખૂબ દુખ થયું હતું॰ એ દિવસ આશુતોષે મનમાં નક્કી કરી જ લીધું હતું કે હું એક સર્જન બનીશ અને આધુનિક સગવડ વળી એક એવી હોસ્પિટલ ઊભી કરીશ જ્યાં દર્દીઓ ને મોતના મુખ માથી ઉગેરી શકાય. હું કોઈને આ રીતે અકાળે નહીં મરવા દઉં.

   ચોધાર આંસુ એ રડતી લાવણ્યા ને જોઈને તેનું હૈયું પણ રડી ઉઠ્યું હતું. આશતોષે લાવણ્યા ને સંભાળી લીધી હતી એને તેની મમ્મીએ કાદમ્બરી આંટી., લાવન્યાના મમ્મીને!. તેમના પરિવારના લોકો આશ્વશનના બે શબ્દો બોલીને ચાલ્યા ગયા હતા પરંતુ, નિરાધાર બનેલી માં- દીકરીને સાથ આપવા વાળું કોઈ જ નહોતું. એ સમયે આશતોષના પરિવારે માં દીકરને સાથ આપ્યો હતો. લાવણ્યા એ ફરી કોલેજ જોઇન કરી અને  કાદમ્બરી આંટી એ ફરી ઓફિસે જવાનું શરૂ કર્યું ત્યા સુધી આશતોષનો પરિવાર સતત તેમની પડખે રહ્યો હતો. હોસ્ટેલમાં પરત ફર્યા  બાદ પણ આશુતોષ  રોજ સમય કાઢીને પોતાની સખીને ફોન કરી હીમત આપતો રહેતો હતો. સમય જતાં લાવણ્યા દર્દના ઓછાયા માથી બાહર આવીને ફરી પોતના ધ્યેય  તરફ વળી  હતી  અને આશતોષ પોતાના  અભ્યાસ માં પરોવાયો હતો!

   સમય વિતતો ગયો હતો. એ સમયે આશતોષ  MBBS નું છેલ્લું વર્ષ પૂર્ણ કરી રજાઓમાં ઘરે આવ્યો હતો. એ સાંજે લાવણ્યા ઘરે આવી હતી. તેને પોતાના પહેલાં નાટકની ટિકિટ આપી કહ્યું," ડોક્ટર આશુતોષ, મારું નાટક જોવા આવશો? " ત્યારે પોતે કહ્યું હતું ડો. આશુતોષ બનવાને હજી વાર છે, રિજલ્ટ તો આવી જવા દે! બીજા બધા માટે હું  ડો. આશુતોષ બની જઈશ પણ તારા માટે તો તારો આશુ જ ઠીક છુ. સમજી!’

એ હસીને બોલી હતી,” એ તો તું પ્રાણીઓનો ડોક્ટર બનવાનો છે. પ્રાણીઓ તો મૂંગા હોય તને ડોક્ટર સાહેબ ક્યાથી કહેશે ! એટલે તારા પર દયા ખાઈને મે તને ડોક્ટર સાહેબ કહી દીધું !’

પોતે હસીને બોલ્યો હતો ‘”એ તો મારે પ્રાણીઓના જ ડોકટર બનવું પડે ને! તો જ તો તારો ઈલાજ તો જ કરી શકું ને મારી બંદરીયા ‘

એ સમયે નારાજ થયેલી લાવણ્યા મો ફુલાવીને તેને મારવા દોડી હતી તેને આખી સોસાઈટીમાં તેની પાછળ દોડી હતી.તોયે પોતે પકડાયો નહોતો.....એ દિવસ યાદ આવતા આશુતોષના મુખ પર આજેય  ખુશીની લહેરખી પ્રસરી રહી.!

    બીજી સાંજે પોતે પહેલી હરોળમાં બેસીને લાવણ્યા નું  નાટક જોયું હતું. દરેક સીન પર તાળીઓ પાડીને તેણે આખો સભાગૃહ ગજવી મુકેલો. નાટકના નાયકની જગ્યાએ પોતાના હોવાની કલ્પના અને ગમવા લાગી હતી એને કલ્પનામાં પ્રેમની મનોરમ્ય દુનિયા રચી દીધી હતી. જેમાં તે અને લાવણ્યા જ હતા. કેટલી સુંદર હતી એ દુનિયા! અપ્સરા સમી સુંદર લાવણ્યા ના હાથમાં હાથ પરોવીને ચાલવાની કલ્પના માં ખોવાઈ ગયો હતો.  એ નાટકમાં જ્યારે ચંચળ લાવણ્યા એ એક વિરહિણી  પ્રેમિકાનું પત્ર ભજવીને પ્રેક્ષકોની આંખોને આંસુથી ભરી દીધી હતી ત્યારે પોતે એની અદાકારી પર ખુશખુશાલ થઈ ગયો હતો અને શાંત સભાગૃહમાં જોરથી તાલીઓનો ગડગડાટ કરી મૂકેલો!.

    નાટકમાં દરેક દ્ર્શ્યને તેને મન ભરીને માણ્યું હતું. જ્યારે નાટક પૂરું થવાની ઘોષણા થઇ ત્યારે એક મીઠી લાગણીએ તેને ઘેરી લીધો હતો. એ દિવસે એના દિલમાં સખી લાવણ્યા  માટે કોઈ અલગ લાગણી એ જન્મ લઈ લીધો હતો. લાવણ્યા  માટે એનું દિલ કઈક અલગ અનુભૂતિ કરી રહ્યું હતું, શું આ લાગણીઓ પ્રેમની છે?  તેણે પોતાની જાતને જ  પ્રશ્ન કર્યો. એના હૃદયે કોઈ ઉત્તર આપ્યો નહતો છતાય એ મીઠી લાગણી એના મન ને બેચેન કરી ગઈ હતી.

   નાટક પૂરું થયું પછી લાવણ્યા બધાના અભિવાદન ઝીલવામાં વ્યસ્ત હતી ત્યારે તે પેન અને ડાયરી લઈને તેની પાસ ગયો ને બોલ્યો હતો ," સુપરસ્ટાર લાવણ્યા મેડમ, ઑટોગ્રાફ આપી દો! આવતીકાલે આના માટે પડાપડી થશે." 

લાવણ્યા હસીને બોલી , આ તો પહેલું પરફોમન્સ છે. હજી સુપર સ્ટાર બનવાને વાર છે. બીજા બધા માટે ભલે હું લાવણ્યા  મેડમ બનું પણ તારા માટે તો લાવણ્યા જ ઠીક છું."

એ પછી ડાયરીમાં

to dear Aashu ,

 with lots of  love from Lavnya  

લખીને આપેલું તે ડાયરીનું પાનું આજેય તેના પર્સમાં ગડી  વાળીને પડયું હતું એને પર્સમથી બહાર કાઢીને  નિરખતો હતો ત્યાં જ ....લાવણ્યા પાસે હાજર રહેલી નર્સ નો  ડૉક્ટરનો કોલ આવ્યો,” લાવન્યા મેડમને શ્વાસ લેવામાં તકલીફ પડી રહી છે. તમે જલ્દી આવો ...આશુતોષે ICU તરફ દોટ મૂકી!!

(ક્રમશ)

https://www.vichardhara.net/2023/09/4-golden-pen-award-winner-story.html

read part 4 here

ટિપ્પણીઓ

ટિપ્પણી પોસ્ટ કરો

આ બ્લૉગ પરની લોકપ્રિય પોસ્ટ્સ

વાત એ બે દિવસોની ...

  ના અપેક્ષા ના કોઈ માંગણી તોયે નિરંતર ધબકતી લાગણી એટલે મૈત્રી સાચે જ મૈત્રી એક એવિ લાગણી છે જે અપેક્ષા કે માંગણી ને કોઈ સ્થાન જ નથી હોતું. એક એવો સંબંધ જે ફૂલ જેવા હળવા થઈને જીવી શકાય છે એટલે જ મિત્રોને મળીએ ત્યારે મન પર કોઈ ભાર નથી હોતો. એમની સાથે સમય ક્યાં વિતી જાય છે એનું ભાન જ નથી રહેતું. એ સમય એક મીઠું સંભારનું બનીને મન ના ખૂણે હમેશા સચવાઈને રહે છે ,   જીવનના દરેક તબક્કે આપણ જીવનમાં નવા મિત્રો આવતા જ રહે છે. એમના થકી જીવન હસતું ખેલતું રહે છે. સ્કૂલ અને કોલેજની મિત્રો જેવી નિર્દોષ અને નિખાલસ મિત્રો જેવ જીવનના બીજા કોઈ પણ તબબ્કે મળવા મુશ્કેલ છે. એ મિત્રોની વાત જ કઈક અલગ છે. તેઓ આપણને ખૂબ સારી રીતે જાને છે અને સમજે છે. તેમની સામે આપણે સહજ રહી શકીએ છીએ. આપણે તેમની સામે કોઈ મુખવતો પહેરાવની જરૂર નથી હોતી. હળવા બનીને ખુશીઓ માણવાની મજા કઈક અલગ હોય છે. જેની સાથે સાવ બાલિશ વાતો કરી હોય , એક ચોકલેટ ખરીદવા પો પોતાના ખિસ્સાનું ચીલલર ભેગું કર્યું હોય. એક કટિંગ ચા હાથમાં લઈને કલકો સુધી વાતો કરી હોય. એવ મિત્રો સાથે સમય વીતવાનો આનદ જ કઈ ઔર હોય છે!    આપના દરેક પાસે એવ મિ...
વધુ વાંચો

માળો

  આજે સવારમાં કામ કરતા કરતા  વોશ એરિયામાં ગેસના મિટરની પાઇપ અને ભીંતનો સરસ રીતે ઉપયોગ કર્યો હોય તેમ તેનાં ઉપર સરસ રીતે બનાવેલાં ચકલીના માળા ઉપર પડી. બપોરે ફરીથી કામ કરતા કરતા એ માળા ઉપર પડી. સાંજે ફરીથી નજર પડી. એમ આખા દિવસ દરમ્યાન વારંવાર નજર ચકલીએ બાંધેલા એ માળા ઉપર પડી. દિવસ દરમ્યાન જેટલી પણ વાર એ માળા ઉપર પડી અનાયાસે જ પડી. ભૂતકાળમાં જયારે બાળકી હતી, તરૂણી હતી, યુવતી હતી ત્યારે પપ્પાના ઘરે પણ ચકલી આવો જ માળો બાંધતી. હું એ  માળો જોવા માટે સમય કાઢીને વારંવાર જતી. સ્કૂલથી આવું, કોલેજથી આવું કે જોબ પરથી આવું. ઘરે આવીને પહેલી નજર માળા પર જ કરતી. એ માળો જોવો મને ખૂબ જ ગમતો. સવાર, બપોર, સાંજ હું એ માળાની ચકાસણી જ કર્યા કરતી. સવાર થાય અને જોતી કે ચકલી માળામાંથી ઉડીને પોતાનાં કામમાં લાગી કે નહિં, બપોર હોય તો જોતી કે બપોર પડે તો આરામ કરતી હશે કે કેમ? સાંજ પડે ચકાસતી કે ક્યાં સમયે ચકલી પોતાનાં માળામાં પાછી ફરે છે. વળી પાછી રાત પડે ચૅક કરવાં જતી કે ચકલી સૂતી છે કે જાગે છે. એના બચ્ચાઓ સાથે એટલા નાનકડા માળામાં કેવીરીતે સમાઈ ગઈ? બચ્ચાઓ માટે ચકલી શું શું કરે છે? તેમને કેવીરીતે ખવડાવે...
વધુ વાંચો

બીજી તક

       રૂચિતા એટલે ઓફીસની જાન! બોસ પણ એના વિના કોઈ નિર્ણય ના લઇ શકે!! રૂચિતા ' નીરમ એડવેરટાઇસિંગ ' કંપનીની માર્કેટિંગ મેનેજર , બધું જ કામ સરસ રીતે સંભાળતી. કોઈપણ કામ હોય પૂરતો સમય આપતી! કયારેક ઘરે પહોંચતા ખુબજ મોડું થઇ જતું ત્યારે  સુબોધ નારાજ થઇ જતો કહેતો," આટલું કામ ના કર , પ્રોફેશનલ લાઈફ અને પર્સનલ લાઈફને બેલેન્સ કરવું જરૂરી છે" .  રૂચિતા કેહતી ," થોડો સમય છે આ કોન્ટ્રાક્ટ પૂરો થઇ જશે પછી હું એક બ્રેક લઈશ ." રૂચિતા અને સુબોધના લગ્નને ૩ વર્ષ થઇ ગયેલા. સુબોધ શહેરની નામાંકિત કોલેજમાં અધ્યાપક હતો. સમયસર ઘરે આવી જતો . રૂચિતાના કામનાં કોઈ ઠેકાણાં જ નહિ એટલે કયારેક નારાજ થઇ જતો. રૂચિતાએ લગ્ન પેહલા જ સુબોધને કહેલું કે ," હું મારી કારકિર્દી પ્રત્યે ચોક્કસ છું મને મારા કામની સ્વંતત્રતા લગ્ન પછી પણ જોઈશે" .  સુબોધે કહેલું ," મને એમાં કોઈ આપદા નથી. મને તારી નિખાલસતા અને તારી પ્રતિભા સાથે પ્રેમ થઇ ગયો છે. આપણે બંને લગ્ન પછી   પણ આપણી કારકિર્દીને પૂરતો સમય આપીશું. એમાંથી જેટલો સમય વધશે તે એકબીજાને આપીશું . મને તારા કામથી કોઈ જ વાંધો નથી ". .    સ...
વધુ વાંચો